Świetna piosenka Lany de Rey

Ostatnio kocham tę piosenkę i muszę dodać, że odpowiada mojemu nastrojowi ostatnio.

Jak unikać nieproszonego gościa?

Wyłączona komórka co może oznaczać. Nie, nie walkę z nałogiem. Nie, nie, nie. Na dźwięk domofonu także nie reaguje, a do sklepu wymykam się pochylona, skulona, na ciemno ubrana. Ale po kolei. Moje życie wyglądało tak spokojnie. Balansowanie na granicy miłości do Toma i Maksa, pracą u szefa, który mnie nie lubi i którego nie lubię ja. Próbę ratowania moich relacji z rodzicami, którzy nadal nie do końca wybaczyli mi wyprowadzkę do Maksa. Czy też może w ogóle wyprowadzkę. Nie wiem. W każdym razie było spokojnie i relaksująco, aż tu nagle koniec. Wszystko zaczęło się gdy chodziłam sobie po sklepach, aż tu nagle słyszę głos, którego miałam nadzieje, nigdy więcej nie słyszeć. Odwracam się i okazuje się, że nie myliłam. Cecylie. Mój odwieczny wróg, truciciel mojego szkolnego życia i po prostu małpa w spódnicy. Gdy z nią gadam zawsze mam kłopoty. No cóż, jedno co trzeba o mnie wiedzieć to to że umiem robić dobrą minę do złej gry, tak więc uśmiechnęłam się kompletnie nieszczerze.
- Natalka, jak miło cię widzieć! - zaczęła i przez przeważającą większość rozmowy mówiła o sobie. Wprost nie mogła uwierzyć, że nadal jestem z Tomem. Z jej tonu wnioskowałam, że jest zdziwiona, że on ze mną nie zerwał, a nie, że ja z nim. Taki słodki chłopak powtarzała kilkakrotnie. Może jestem przewrażliwiona nie wiem, ale miałam wrażenie, że ma na niego ochotę. No, a na koniec dodała, że do mnie wpadnie. Tak, więc z grzeczności przytaknęłam, bo jestem głupia i nie chciałam jej mówić, że nie mam na to kompletnie żadnej ochoty. Więcej: większą ochotę miałabym na leczenie kanałowe, ale cóż dobre wychowanie przekazane mi przez mamę i artystę ( którzy teraz byliby ze mnie dumni) nie pozwoliło mi na to. I tak unikam gościa, który co prawda do tej pory nie zadzwonił i nie przyszedł, ale może to zrobić, a ja będę wtedy udawać, że mnie nie ma. Wyjechałam w bardzo ważnej sprawie i nie wiem kiedy wrócę.

Po urodzinowy brak zmiany czyli co na zewnątrz a co w środku

Święta i po świętach. Niby wszystko po staremu, jestem jaka byłam ( no może tylko trochę szersza na boki) i nie czuję zmiany. Nie czuję żadnego olśnienia i nie czuję mądrzejsza. Byłam na warsztatach literackich by opisać ten stan żadnych- zmian- po- urodzinach. Za to zakupiłam czarny żakiecik i spódniczkę. Będę wyglądać poważniej, jeśli tak się nie czuję!

Co się wiąże z 26 urodzinami?

Siedzę sobie piszę, choć jest sobotni wieczór. Tak, tak zaraz idę potańczyć, ale najpierw muszę zapisać smutną refleksję jaka mi wpadła do głowy wraz z tańcem i drinkiem. Otóż za tydzień ( dokładnie 8 dni) skończę dwadzieścia sześć lat i jako poważna kobieta to ja już chyba nie powinnam chodzić sobie i tańczyć. Powinnam zainwestować w kupno czarnego poważnego żakietu i okularów. Bizneswomen w jeden dzień. To znaczy czysta powaga, bo już będę poważnym dorosłym człowiekiem, dla którego studia są już wspomnieniem zamierzchłej przeszłości ( rok temu ukończone, więc bardzo dawno temu). Za tydzień tylko poważne decyzje, ale dzisiaj zabawa! Zabawa! Zabawa!

Historyczny moment

Ha! Dzisiaj historyczny dzień moja kochana mama, posłała swój telefon na emeryturę. Telefon miał 9 lat i chyba najwyższy czas aby samsung skończył swój telefoniczny żywot. Mamie szkoda, a ja no cóż kończy się pewna epoka.

Fray Never say never

Najpiękniejsza piosenka dla mnie przynajmniej ostatnio. Mogłabym słuchać godzinami. Postanowiłam się podzielić, ponieważ uważam, że każdy sposób na pozbycie się smutku jest dobry ( a dzięki tej konkretnej piosence, smutek szybko znika i czuję się lepiej). Gdy siedzę sama, a Toma nie ma ta piosenka sprawia, że mimo wszystko uśmiecham się i mam nadzieje, że na was ten utwór podziała na was podobnie.

Nikt mnie nie oszuka! czyli prima aprilis dla cwanych

Wczoraj był pierwszy kwietnia czyli mój nie-najukochańszy-dzień w roku. Wstałam z mocnym postanowieniem, że nikt mnie nie oszuka tego dnia. Zazwyczaj mam naiwną naturę, które dawała się nabierać na stare sztuczki, ale tym razem zeszłam z łóżka z optymistyczną maksymą, skoro jest dzień oszustwa to ja się nie dam nabrać, bo nikomu nie będę wierzyć i już. Proste prawda? Ha! Nic bardziej mylnego. Byłam już wyszykowana do miasta, gdy mama weszła do pokoju ze swoim starym numerem pt. " masz plamę na bluzce". Ta, jasne. Nie ze mną te numery. Cwana bestia ze mną. Nie uwierzę w coś tak banalnego. Dopiero na mieście zorientowałam się, że rzeczywiście miałam plamę na bluzce. Tak, więc zacznę od początku. Jak ja nienawidzę prima-aprilis.